KWESTA i SPOTKANIE
Jesienne Pola Nadziei rozpoczęliśmy w naszej szkole od kwesty podczas zebrania rodziców 13 września. A finał akcji zorganizowano dnia następnego, kiedy to w szkole w holu przygotowano słodkie stoisko, a właściwie to stoisko galaretkowo-owocowo-ciasteczkowe i oczywiście przy koszu z cebulkami żonkili zbierano ofiary w ramach tegorocznej akcji. Na dużej przerwie tańczono i oczywiście dziś w szkole dominował kolor żółty, bo takie ubrania założyła większość uczniów i nauczycieli. Ale najważniejszym punktem dnia całej akcji było spotkanie z p. Jolantą Łapsa z nowotarskiej Fundacji im. Adama Worwy, która przyjechała by opowiedzieć nam nie tylko o samej idei Pól Nadziei, ale i o działalności fundacji. Honorowym gośćmi spotkania byli Karol Bryniarski i jego mama. Karol to chłopiec chorujący na bardzo rzadką chorobę genetyczną: mukopolisacharydozę (MPS) uszkadzającą wiele narządów i na dzień dzisiejszy nieuleczalną. Chłopiec jest wielkim kibicem piłkarzy Manchester City i jego marzeniem był wyjazd na mecz swej ulubionej drużyny. Kilka lat temu udało się to marzenie spełnić dzięki wielkiemu wsparciu wielu ludzi i pomocy Fundacji im. A. Worwy. Dziś mogliśmy gościć w naszej szkole Karola - chłopaka, który zaskakuje swym optymizmem mimo tylu problemów zdrowotnych, częstych operacji i ustawicznego bólu. Jak mówi w jednym z wywiadów zamieszczonym w internecie: "Jak mnie boli, to zaciskam zęby …" Uśmiech na twarzy, optymizm i dobry humor to pierwsze wrażenia ze spotkania z Karolem, Karolem niezwykłym, bo swą postawą pokazującym jak pięknie można żyć mimo choroby. Dziękujemy za dzisiejszy piękny dzień, choć deszczowy:) Za przygotowanie stoiska (jak zawsze super smacznego:)) naszym wspaniałym uczniom i ich rodzicom, a wszystkim za złożone ofiary. Cebulki żonkili w naszej szkole nabywać można jeszcze przez najblizsze dni. Dziękujemy za bycie razem i to działanie razem.
Dziękujemy za spotkanie p.Jolancie Łapsa i szczególnie dziękujemy Karolowi - DZIELNEMU WOJOWNIKOWI:) Życzymy mu wszyscy zdrowia, jeszcze więcej sił i wytrwałości, by ta niezwykła radość życia zawsze mu towarzyszyła!
Szkolne Koło Caritas